Краснічин
Князь Гурко був також власником Краснічина, який він отримав від батька або дядька Владислава Ягайла.
Książę Hurko był także właścicielem Kraśniczyna, który otrzymał od ojca lub wuja Władysława Jagiełło. Pierwsze informacje o własności tego miasta pochodzą z 1417 roku, choć wspomniana jest tylko żonaksięcia Hurki - Aleksandra. W następnych latach bracia Hurki, Roman Kobryński i książę Sanguszko, jako opiekunowie synów zmarłego brata, zostali zarządcami majątku. Synów Hurki wymienia się jako studentów Uniwersytetu Krakowskiego: Janusz - w 1442 r., Aleksander - w 1454 r.
Kwestia własności Kraśniczyna przez rodzinę Hurkowiczów była niejasna, dlatego w kolejnych latach toczyło się kilka procesów sądowych dotyczących sporów o prawo własności. Wdowa po księciuHurko i jej synowie brali udział w rozprawach sądowych: Aleksander - częściej Janusz - rzadziej, ponieważ wybrał kapłaństwo. Bracia kupili też kilka innych pobliskich osad.
Źródła pisane zawierają ostatnią wzmiankę o Januszu w 1477 r. oraz Aleksandrze - w 1480 r. Po śmierci Aleksandra, który nie pozostawił potomków, majątek książęcej rodziny Sanguszków stał się własnością króla Kazimierza Jagiellończyka. Do tej pory w Kraśniczynie nie zachowały się żadne ślady materialne związane z rodziną Sanguszków.
